Soap en karaoke

Vanmorgen vroeg op om een eind te kunnen fietsen voor de ergste hitte. De wekker om 6 uur gezet, maar dat was niet echt nodig want onze guesthouse buren waren ook al wakker en hadden meteen luidruchtige gesprekken op de vroege morgen en daardoor heen tetterde nog knalhard een soapserie op t.v. Ook goeie morgen! Nog voor 7 uur op de fiets. Ontbijt was niet te krijgen, want vrijwel alles was nog dicht. Op een bekertje yoghurt zo'n 30 km gefietst naar een ander dorp. Hier tegen 9 uur ontbeten. Gelukkig hadden ze er naast Feu ( de noedelsoep) ook fried rice with vegetable, egg & pork; nasi goreng zeg maar. Er schoven nog twee jongens uit Canada aan, die ook aan 't fietsen waren en in dat dorp overnacht hadden. Ze fietsten de route in tegengestelde richting en vertelden dat de weg naar het zuiden die voor ons ligt behoorlijk saai is. Besloten om door te fietsen naar Paksan en vanaf daar een bus te pakken. De 54 km die nog restten naar Paksan waren inderdaad niet erg boeiend, een lange, vrijwel rechte weg met aan weerszijden wat boompjes en struiken en vrij veel verkeer dat langs raast. Het schoot wel lekker op want we fietsten gewoon op de asfaltweg nr 13, die hier veel drukker is dan in het noorden. In de scholen onderweg is nog steeds weinig activiteit te bespeuren, dus het zal wel vakantie zijn hier.
Om ongeveer 15.00 uur in Paksan. Daar een zakje koffie ( ja een bakje koffie, krijg je hier in een zakje) op de markt en daarna de bus gepakt naar Thakhek, zo'n 200 km verderop. Mijn fiets werd in het trapgat van de bus gehesen, die van Klaas achterop vastgebonden. Plaatsen werden voor ons vrijgemaakt, zodat we vorstelijk voorin konden zitten. De naam van het dorp Thakhek betekent: Aankomst van gasten. Het schijnt een mooi plaatsje te zijn, maar we kwamen er pas tegen 21.00 uur aan. Vanaf het busstation was het nog een paar kilometer fietsen naar het centrum. Nadat we ons gedoucht en geïnstalleerd hadden in het guesthouse, nog even voor een biertje aan de Mekong. Daar was de boel al aardig uitgestorven, maar een stalletje had nog wel een biertje en 'n visje op het vuur. Tot slot de dag ook weer beëindigd met een hoop herrie en ons ondergedompeld in het uitgaansleven van Thakhek. Met een stel jongelui geproost en wat staan swingen in een Karaokebar tot tegen 1.00 uur in de nacht. Ongekend laat voor hier. De meiden hier dragen overigens ook gewoon korte broeken ( om over de dames in de videoclips maar niet te speken) terwijl je er als toerist op verschillende plekken vrij nadrukkelijk op gewezen wordt, je netjes te kleden, d.w.z. schouders t/m knieën bedekt om de Laotianen te respecteren. Tja...tijden veranderen, ook in Laos!

95 km gefietst totaal 1046,14 km