Woensdag 9 januari vervolg MuanXai naar Pakmong

Tegen half twee tassen bij het guesthouse opgehaald en maar vast eens gaan kijken waar het busstation is. De bus zou om 15.00 uur gaan volgens de toeristoffice, maar toen ik bij het busstation kwam, kon ik meteen instappen. De bus ging om 2 uur. Ik blij dat ik vast ging kijken. Nog snel wat eetbaars en drinken ingeslagen. Ik vond het knap duur, ongeveer 3 euro voor een fles water, een flesje sinaasappelsap (gewoon ranja hier), een netje mandarijntjes, een casinobroodje en iets wat op tucjes (kaascrackers) lijkt, bijna westerse prijzen! En net als bij de supermarkt bij ons, zaten hier ook een paar verrotte mandarijntjes in het zakje. Kaascrackertjes of niet, ze zijn ook gewoon zoet. Alles is hier bijna zoet. Het was een mooie rit door de bergen, die inderdaad veel omhoog ging. De weg was slecht, ongeveer de helft asfalt, voor de rest grind, zand en stenen. Ik was blij dat ik 'm voor in de bus aflegde met de fiets op het dak in plaats van op de fiets, dat had ik niet gered. Klaas was ook bekaf toen hij aankwam. Onderweg nog een paar keer gestopt. Een keer om de buswielen nog even extra vast te draaien en ook bij een stalletje die eekhoorntjes verkocht voor consumptie, ze hingen op de kop aan hun pootjes. De buschauffeur had wel belangstelling, maar vond ze geloof ik niet goed genoeg. We zitten nu in Pakmong, morgen naar NongKhiaw vanwaaruit je verschillende trekkings kunt doen. Wordt 'even' heen en weer fietsen dan of met de boot vanaf NongKhiaw naar Luang Prabang, maar tja... Ik moet natuurlijk af en toe wel eens fietsen hier. ;-)